میدونی؟ اعتیاد خیلی سخته. من تجربشو داشتم.
از صبح که پا میشی همش دنبال اینی که چجوری این خماری بدمصب رو از بین ببری.
به هر راهی که از ذهنت میگذره متوسل میشی.
بعد از مدتی اونقدر دوز اعتیادت بالا میره که اگه یک دقیقه دیر مصرف کنی، انگار یه بمب اتمی زدن تو مغزت و از هیروشیما داغون تر میشی.
یک روز واقعن از این شرایط خسته شدم.تصمیم گرفتم ترک کنم.
اینو همتون خوب میفهمید که چقدر ترک اعتیاد سخته. چون شما هم مثل من یا معتادید یا قبلن بودید.
تمام حیوانات درونی آدم اون لحظه باهم بیدار میشن. مثل یک مرغ پرکنده بالا و پایین می پره، مثل سگ هار پاچه می گیره، مثل گاو مغزشو نوشخوار می کنه. یه وقتایی هم واسه اینکه خودشو بزنه به کوچه علی چپ مثل خر کار می کنه.
هر کی از کنارش رد شه، یا روی اعصابش یورتمه میره یا بهش نیش میزنه.
خلاصه که آدم، وقت ترک اعتیاد، تبدیل به باغ وحش عجیبی میشه.
یکم که بگذره و این افیون از تنش خارج شه تازه میفهمه که زندگی چیه و با تف و لعنت به خودش میگه این همه سال “زنده گی” میکردی آخه لامصب؟
این جمله ی “معتاد مجرم نیست، بیمار است” شدیدن رو مُخه.
قبول. معتاد بیمار است.
ولی بیماری که عمدن خودش رو مریض کنه و هیچ تلاشی برای شفای عاجل نکنه مجرم است ولاغیر.
الان دقیقن نمی دونم چند وقته که پاکم.
اما منم آدمم و سست عنصر.
سریع گول شیطون رو قورت میدم و بعضی وقتا دوباره میرم سمت اعتیاد.
ولی خداروشکر زود به خودم میام.
یه مدت هم ساقی بودم.
زمان رو می فروختم. مفت و بی بها میدادم میرفت.
لِنگ رو لِنگ مینداختم و به سقف خیره می شدم.
فراموش نکنید که زمان موجب اکتشافات زیادی میشه.
شاید از دست دادن همه ی این ساعت ها بهایی بود که ترافیک ذهنیمو سرو سامون بدم وبفهمم چی به چیه!
بالاخره آدم باید یک جوری این خیال خوری درونی رو کم کنه.
راستی گفتم مصرفم چی بود؟
من اعتیاد شدیدی به دوست داشتن آدمهای پلاک موقت، موبایل، فضای مجازی، شب بیداری و تا لنگ ظهر خوابیدن، بازی های آنلاین، موزیک های غم انگیز مزخرف، رها نکردن حال بد، مکالمه تلفنی، بخشیدن و اعتیاد به مهربانی داشتم.
برای این آخری چند بار اوردوز هم کردم، اوردوز مهربانی، از همه سخت تره…
خلاصه که خلافم سنگین بود و همتم سبک.
اگه هنوز هم بعد از این داستان شخصی، تصمیم نداری یکی از مصرفیاتت روترک کنی، باید بگم متاسفم رفیق که از خودت قطع امید کردی.
ولی من همچنان باورت دارم و میدونم که میتونی.
برای فراغ از این حالت خلسه وار، فقط خودت رو باور کن.
بسم الله…
تنوع مصرفت هم بالا بوده، یکی دوتا نیست که 😂😂. آفرین بهت اگه واقعا ترکشون کردی، مخصوصا اون آخری رو. منم به چندتایی از همینا گرفتار بودم، شایدم هستم هنوز، ولی خیلی کمتر از دوران حوانی و جاهلیتم شده 😁😁🤣
من تو اعتیاد غرق بودم😂😂 الان مثلن ورژن اصلاح شدمه😂 نه متاسفانه اون آخری کمتر شده ولی از طریق کنترل شدید. باز یه جاهایی از دستم در میره.😂
درسته فریبا جون متاسفانه در نوجوانی ما خیلی خوب آموزش ندیدیم برای این چیزها. اما به وفور میبینم که پدرمادرهای نسل جدید بیشتر از قبل به این موارد اهمیت میدن خداروشکر🌱❤
سلام. چقدر خوب توصیف کردی.
اما به نظرم هیچ اعتیادی بدتر از اعتیاد به فیلم و سریال نیست. متاسفانه من تجربه‌ش رو داشتم و خوشبختانه ترکش کردم اما مثل خودت بازهم گاهی اوقات گول شیطول رو قورت میدم. میدونی بدترین قسمتش کجاست؟ اونجا که میگی فقط یه قسمت دیگه میبنیم اما تا به خودت میای میبینی فصل چهارم سریال رو تموم کردی و دستت رو روی دکمه‌ی پخش فصل پنجم گذاشتی.
سلام سعیده مهربان
ممنونم که وقت گذاشتی و خوندی و نظر پرمهرت رو نوشتی.
اعتیاد به سریال دیدن هم بدجوری آدم رو از پا درمیاره. تجربه اینم داشتم متاسفانه.من بعد از مدرسه اعتیاد به یک بازی جنگی کامپیوتری پیدا کرده بودم. وقتی میرفتم داشنگاه، به خواهرم میسپردم که فلان ساعت باید بره منابع جنگیمو به روز کنه که وقتی برگشتم برم جنگ :)))))) وقتی یادش میوفتم نمیدونم از شرم به کجا پناه ببرم:)))))
فوق العاده بود، هیچ چیزی نمی تونم بنویسم.
ممنون از لطفت افسانه‌ی عزیزم. حضورت مانا
زهراجان اول بهم بگو تم سایتت از اول یاسی و بنفش بود یا من کلا صورتی میدیدم؟ فکرکنم کوررنگی گرفتم. ولی قلمی که دارم باهاش می‌نویسم که صورتیه. مثل اینکه بعد از انتشار رنگ این هم تغییر میکنه. در هرحال رنگ سایتتو دوست دارم. همینطور خودتو. مطلبت هم قشنگ بود معتاد بیمار مجرم قشنگ من
الهی بگردم میفهمم خیلی بده این مدل اعتیاد. مخصوصا دوست داشتن و بخشیدن آدمهایی که لایق کار ما نیستن.و بعد هم موبایل فضای مجازی و غرق شدن توی تنهایی با نشخوار حرف‌های گزنده‌ای که در طول روز به خوردت دادن یا خودت به خودت دادی
دقیقن اون نشخوارهای بعدش بیشتر آزاردهنده‌ست. خدا هیچ جوونی رو دچار اعتیاد نکنه😬😬 ولی اگه شد، زودی هم خلاص بشه🙏🏻💜🥰
مرحبا، درست گفتید.👏👏👏
ممنونم که مطالعه کرید و نظرت رو نوشتی مستانه جان…
ای جونم .آفرین دختر با اراده .
الهی که دیگه به دامش نمیفتی عزیزم
قربونت برم سپیده جانم. مرسی. امیدوارم هیشکی اینجوری گرفتار نشه…