عنکبوت نباشیم

بیایید ابتدا گذری کوتاه به زندگی نوعی عنکبوت داشته باشیم.

در فصل بهار، عنکبوت‌های مادر حسابی چاق و چله می شوند. معمولن می‌توانند هشتاد یا تعداد بیشتری تخم بگذارند. همه‌ی آنها در یک صفحه ابریشمی به دور هم می‌پیچند. بعد از مرحله‌ی تخم‌گذاری روده‌ها و اعضای داخلی شکم مادر شروع به حل شدن می‌کنند.
نوزادان پس از شکستن تخم‌ها از آن بیرون می‌آیند. حالا روده‌های نرم‌شده‌ی عنکبوت آماده‌اند تا بعنوان یک وعده غذایی توسط آنها مورد استفاده قرار گیرد. اعضای داخلی بدن مادر شبیه به نوعی مایع رقیق و شفاف در می‌آیند و از دهانش خارج می‌شوند.

در این حین، نوزادان گِرد غذا جمع می‌شوند و برای مدت دو هفته‌ای از آن تغذیه می‌کنند. آنها به شدت برای سیرکردن شکم خود به این غذا و البته مادرشان وابسته هستند. چرا که دهان این موجودات به اندازه کافی رشد نکرده که بتوانند خود به دنبال شکار بروند و آن را هضم کنند.

در ادامه، فرایند حل شدن روده‌ها و اعضای شکمی مادر شدت بیشتری پیدا می‌کند. به غیر از قلب (که مادر برای زنده ماندن به آن نیاز دارد) به دیگر اندام‌های آن تعمیم می‌یابد. تا اینکه بخش اعظمی از شکم آن به صورت توخالی در می‌آید.

عنکبوت تمام می‌شود

این فرایند در صورتی ادامه می‌یابد که در نخستین روزهای زندگی نوزادان جوان مشکلی آنها را تهدید نکند. برای نمونه در صورتی که سر و کارشان با یک عنکبوت مذکر بیافتد، فرایند حل‌شدن اندام‌های داخلی بدن مادر متوقف می‌گردد. عنکبوت نر برای استمرار جفت‌گیری خود با جانور ماده نوزادان آن را می‌کشد. جالب است بدانید که تخمدان‌های مادر نیز همانند قلب آن دست نخورده باقی می‌مانند تا همچنان بتواند فرایند تولید مثل خود را ادامه دهد.
اگر نوزادان عنکبوت، بازه زمانی حیاتی دو هفته‌ای بعد از تولد را با موفقیت و سلامت پشت سر بگذارند، دیگر چیزی از مادر باقی نمی‌ماند. تقریبن تمام وجودش را برای تغذیه نوزادانش حل کرده است. درواقع 41 درصد از توده بدنی مادر از بین می‌رود.

اما مادر آخرین هدیه خود را هم برای نوزادانش به جای می‌گذارد و بدرود حیات می‌گوید. دو هفته از تولد نوزادان می‌گذرد. آنها به قدری بزرگ شده‌اند که شروع به بالا رفتن از بدن و شکم مادر می‌کنند. با سوراخ کردن بخش‌های مختلفش، آنچه درونش باقی مانده را می‌خورند.
تا اینجا مادر 54 درصد دیگر از توده بدنی خود را از دست داده است و ظاهر خوشایندی ندارد. با احتساب 41 درصد قبلی، حالا جنازه‌ی جانوری باقی مانده که 95 درصد توده بدنی خود را از دست داده است.

زمانی که مادر تمام می‌شود و نوزادان شیره وجودش را می‌مکند، تنها اسکلتی تو خالی از آن باقی می‌ماند. بخش‌های شکمی‌اش، شبیه بادکنکی خالی، جمع می‌شود.

عنکبوت‌ مادر نباشیم

بسیاری از ما در زندگی شبیه عنکبوت مادر عمل می‌کنیم. آنقدر از خودمان برای دیگران با هر درجه‌ی نسبت مایه می‌گذاریم که اصلن نمی‌فهمیم کی تمام می‌شویم. این نوع رفتار در انسان‌ها خبر از خلائی عمیق در وجودشان دارد. خلائی که سعی می‌کنند آن را با وقف کردن خود و تاییدیه از دیگران پر کنند. بخشی از این خلا به دلیل آنست که می‌خواهند خوبی افراطی‌شان دیده شود. درواقع آنها به این سبک رفتاری عادت کرده‌اند.

در زندگی به شیوه‌ی عنکبوت مادر، شخص هیچ لذتی از زندگی شخصی‌اش نمی‌برد. تنها در یک صورت احساس رضایت از خود دارد که دیگران از او راضی باشند. این موضوع کم‌کم موجب می‌شود که فرد تن به هر خواسته یا عملی بدهد اما دیگران را راضی نگه دارد. سواری دادن به دیگران با تصور خوب بودن بی‌وقفه. این دسته از آدم‌ها معنای عزت نفس را نمی‌دانند. و گاه در صورت بیان تعریفی درست از این واژه آن را با خودبینی، خودخواهی و فخرفروشی یکی می‌دانند.

بچه عنکبوت نباشیم

عنکبوت‌های کودک نوعی مصرف کننده‌‌ی دائمی در زندگی هستند. انسان‌ها از بدو تولد به دلیل نداشتن مهارت غریزی برای زنده نگه داشتن خود و ناتوانی جسمی مجبورند به والدین‌شان وابسته باشند. این وابستگی گاه تا جایی ادامه می‌یابد که فرد تبدیل به یک مصرف کننده‌ی بی‌خاصیت می‌شود. انسان‌های مصرف‌کننده معمولن حمایت دیگران را وظیفه‌ی آنها می‌دانند. در صورت تقطیع این پشتیبانی، مصرف‌کننده خیال می‌کند مورد ظلم بزرگی واقع شده. به همین جهت شروع به خوردن فرد حمایت کننده تا سرحد مرگ می‌کند. بسیار می‌بینیم که این موضوع حتا بعد از نابودی کامل فرد ادامه‌ دارد.

آدم‎‌های مصرف کننده تلاشی برای رشد کردن خود در جامعه انجام نمی‌دهند. آنها تا آخر عمر والدینشان را موظف می‌دانند که شبیه یک عنکبوت ماده باشد. آنها وقف کردن کامل را نشانه‌ی محبت خالص می‌دانند. حتا اگر عنکبوتی نر از کنار زندگی‌شان عبور کند، سایه‌اش را با تیر می‌زنند. به این معنی که از حضور شخصی دوم در کنار حامی خود جلوگیری می‌کنند. خواه این حامی والدینشان باشد، خواه فرزند و خواه دوست و فامیل. عنکبوت‌های مصرف‌کننده فقط به لذت زندگی خود فکر می‌کنند.