دسته:داستان شخصی

هر سال اول مهر تصمیم می‌گرفتم این خاطره را جایی بنویسم. یک بار هم نوشتم ولی از انتشار پشیمان شدم. امروز یک پست در صفحه‌‎ی دوستم، لیلا مختص همین خاطره بود. خواندن خاطره‌ی لیلا این وسواس را از سرم انداخت که سه ماه دیگر منتظر بمانم تا از این موضوع بنویسم. برای من که دو …
ادامه ی نوشته اولین اول مهر خود را چگونه گذراندید؟

یکی بود یکی نبود. یک خانم سی‌وپنج ساله بود که ترس از سگ یکی از هزاران فوبیاهایش بود. این خانم چند روز پیش در سایت دوستش لیلا متوجه شد که او هم سگ‌هراسی دارد. البته از توصیفاتش فهمید فوبیا نیست. مطلبش که تمام شد به فکر فرو رفت که اولین بار چه شد و نشد …
ادامه ی نوشته خاطراتی سگیِ سگی

همیشه قرار نیست همه چیز طبق محاسباتت پیش برود. حتا اگر از هزار و یک قانون اثبات شده پیروی کنید. یا راه‌های از پیش رفته را تست کنید. باز هم احتمال وقوع هیچ اتفاقی صددرصد نیست.وقتی بدنیا آمدم احتمال اینکه مادرم نوزادی سالم داشته باشد، بر اساس آزمایشات پزشکی صد بود. دو فرزند قبلی‌اش طبق همان …
ادامه ی نوشته محاسبات غلط

کلاس اول که بودم استعداد عجیبی در گم کردن پاک‌کن‌هایم داشتم. هر روز که به خانه برمی‌گشتم خبری از پاک‌کن در جامدادی‌ام نبود. حتا روزهایی که خیلی دقت می‌کردم تا مثل جانم از آن مراقبت کنم باز هم وقتی به خانه می‌رسیدم چیزی نبود. گاهی اوقات به کیف مدرسه‌ام شک می‌کردم که مبادا میان راه …
ادامه ی نوشته اشتباهاتت را بپذیر

چند سال پیش که دیوارهای اتاقم را تازه رنگ کرده بودم؛ تصمیم گرفتم بجای خریدن تابلوهای رنگارنگ عکس‌های شخصی خودم را چاپ کنم و به دیوار بچسبانم. تقریبن صد تا عکس از بین هزاران عکسی که از خودم داشتم چاپ کردم و بالای تختم چسباندم. یک ریسه‌ی چراغ هم بینشان گذاشتم. که شبها قبل از …
ادامه ی نوشته مراقب دیوار دل هم باشیم!

چند سال پیش که هنوز در دوره‌ی خامی به سر می‌بردم خیلی زیاد با این دو سوال مواجه می‌شدم: به من چه؟ به تو چه؟ البته اشاره به سال‌های دور به این معنی نیست که حالا انسانی پخته و همه چیز تمامم. اما به آن خامی هم نیستم! به من چه؟ این جمله را باید …
ادامه ی نوشته خب که چی؟ به من چه؟ به تو چه؟