ماه:خرداد 1402

اواخر بهمن ۹۸ خبر شوکه‌کننده‌ی ورود کرونا به ایران همه را به وحشت انداخت. غول وحشی کشنده‌‌ای که به هیچ کس رحم نمی‌کرد. این وحشت در خانه‌ی ما بخاطر خودایمنی مامان دوچندان بود. یک ماهی می‌شد بابا بازنشسته شده بود و ما مشغول تدارک خانه‌ی جدید، در شهر جدید بودیم. این خبر همه چیز را …
ادامه ی نوشته سوتفاهم های آن‌جوری

تا حالا دلت برای چیزی که از اون فراری بودی تنگ شده؟ آدم به کجا می‌رسد که دلش لک میزند برای درد کاری که زمانی عذابش بود! سه، چهارسالی میشد که به محله‌ی جدیدی آمدیم و اولین تجربه‌ی آپارتمان‌نشینی را داشتیم. ملاک اصلی انتخاب خانه، تک واحدی بودنش بود. اینکه سَرِخَری بیخ گوشمان نباشد که …
ادامه ی نوشته درد بی‌درمان

چند روز پیش مطلبی در کانال تلگرام مرتضی عباسی -طراح گرافیک- خواندم. آقای عباسی در مورد تعادل در خلاقیت چنین نوشته بود: چرا اصرار زیادی به نوآوری نوعی خودکشی هنری است؟ شهروز نظری اصرار نداشتن به نوآوری و اصرار زیادی به نو بودن را مردن و خودکشی در دنیای هنر می‌داند. تکلیف مورد اول تا …
ادامه ی نوشته خ مثل خلاقیت، خ مثل خودکشی

شاید تمایل داشته باشید دو قسمت قبل را بخوانید. کرم از گلدان است: قسمت اول. قسمت دوم عاشق گل رز رونده بودم. اواخر بهار بود که یکی از آنها را مهمان خانه‌ی آپارتمانی‌مان کردیم. چون زمان گل‌دهی گل بود، برای تعویض گلدانش صبر کردم. یک ماهی گذشت و کم‌کم آخرین دانه‌های گُلش را هم بهمان …
ادامه ی نوشته کرم از گل و گلدان نیست

چند سال پیش مجبور شدم بدلیل آماده شدن برای دفاع از پایان نامه‌ی ارشد، قید مسافرت با خانواده را بزنم و تنها در خانه بمانم. از صبح تا شب مشغول خواندن و نوشتن و ارائه برای آدم‌های فرضی شدم.در این میان تنها کاری که باید انجام می‌دادم آب دادن به گلدان های مامان بود. که …
ادامه ی نوشته کِرم از گلدان است، قسمت اول

روزی که با سپیده تصمیم گرفتیم چالشی تحت عنوان صد روز وبلاگ‌نویسی را انجام دهیم، در دلم می‌گفتم کاش سپیده منصرف شود. یا مثلن بگوید: “ای بابا چه خبره سه ماه و نیم هر روز بخوابیم توی سایتمون چیزمیز بنویسیم. اصلن چی بنویسیم؟” اما متاسفانه یا خوشبختانه سپیده علی‌رغم متاهل بودن و داشتن دو فرزند …
ادامه ی نوشته مثل سپیده باشیم

سال گذشته بود که استاد نویسندگی‌ام در یکی از کلاس‌ها پیشنهاد داد تمام اتفاقات روزمان را بنویسیم. همان موقع از ذهنم گذشت که نوشتن از اتفاقات روزمره‌ی من چرا باید برای کسی جالب باشد؟ بعد به افرادی که در پیام‌ها از حرف استاد استقبال می‌کردند حسودی‌ام شد. از اینکه چه زندگی مهیجی دارند که اتفاقاتش …
ادامه ی نوشته از بیشعوری بنویس

همیشه قرار نیست همه چیز طبق محاسباتت پیش برود. حتا اگر از هزار و یک قانون اثبات شده پیروی کنید. یا راه‌های از پیش رفته را تست کنید. باز هم احتمال وقوع هیچ اتفاقی صددرصد نیست.وقتی بدنیا آمدم احتمال اینکه مادرم نوزادی سالم داشته باشد، بر اساس آزمایشات پزشکی صد بود. دو فرزند قبلی‌اش طبق همان …
ادامه ی نوشته محاسبات غلط

چند سال پیش دوازدهم نوروز یک مرتبه کلی فامیل وقت‌نشناس، مهمان ناخوانده ی ما شدند.از آن عیددیدنی‌های دقیقه نود بود.قرار بود بعد از ناهار به سمت خرمشهر حرکت کنیم. تا سیزده‌ را با خاله‌ها و دایی‌ها و زن و بچه و عهد و عیالشان بدر کنیم.بچه بودیم و این محافل دلچسب‌مان بود.مخصوصن وقتی قرار بود …
ادامه ی نوشته مهمان ناخوانده داری؟ نمک بریز تو کفشش

از وقتی که در خاطرم هست دختر صبوری بودم. وقتی این جمله را نوشتم با خودم گفتم چقدر خوب است که مادرم سری به سایتم نمیزند. وگرنه با خنده‌ای که هزار معنی میداد جلوی در اتاقم می‌ایستاد و تمام مواردی که از بچگی عجول بودم را یکی‌یکی برایم قطار می‌کرد. ولی شما مجبورید حرف مرا …
ادامه ی نوشته لطفا صبور نباشید

نیمی از دیوارهای خانه‌ی قبلی‌مان شیشه بود. از سقف تا زمین. برای خانه‌هایی در جنوب که آفتاب از درز خشت و آجر هم خودش را به درون خانه هول می‌دهد عیب بزرگی‌ست. صبح‌ها همین که سپیده می‌زد انگار کسی با یک پروژکتور سه هزار واتی بالای سرت می‌ایستاد. اوایل شیشه‌ی اتاقم را با هر وسیله‌ای …
ادامه ی نوشته آفتاب گمشده