چالش صد روزه وبلاگ نویسی

از سال پیش که آقای معلم پیشنهادی در صفحه اینستاگرام خود مطرح کرد برایم جالب بود آن را انجام دهم. پیشنهاد او مربوط به وبلاگ نویسی بود. به این ترتیب که متعهد شویم صد روز پیاپی در وبلاگ خودمان مطلبی منتشر کنیم. هدف از این کار تقویت نوشتار و استمرار در نوشتن بود. که البته به جز این دو مورد ما را رفته‌رفته با فضای وب بیشتر از پیش آشنا می‌کرد.

از هم نویسی تا وبلاگ نویسی

شمار روزهایی که با سپیده هم نویس شده‌ام از دستم دررفته. اوایل امسال بود که با هم تصمیم گرفتیم این چالش صد روزه را بدون آنکه به چرا و چگونه‌اش فکر کنیم، انجام دهیم. در این پست از روز سی‌وپنجم چالش بخوانید.

معمولن وقتی قرار است کاری انجام شود که به ظاهر خطر و ضرری ندارد، بهتر است به جزئیات آن فکر نکینید. زیرا همیشه برای انجام ندادن یک بهانه‌ای پیدا می‌شود. امروز بالاخره چالش صدروزه با موفقیت به انتها رسید. اما این یعنی انتشار هر روزه متوقف خواهدشد؟

سرنوشت همیشه برایتان غیرمنتظره‌ها را رقم خواهدزد

ابتدای چالش بودیم که به سرم زد از میان گروه چندصد نفره‌ی وبلاگ نویسان حرفه‌ای، با افرادی کوشا و فعال یک اتوبوس وب‌گردی را راه بیاندازم. وقتی پیشنهاد را مطرح کردم فقط چهارنفر استقبال کردند. اما موقع حرکت اتوبس، تقریبن تمام صندلی‌ها پر شد.

هفته‌ی اول سفر وب گردی‌مان چند نفری بنا به دلایل شخصی از ادامه سفر بازماندند و از اتوبوس پیاده شدند. چند نفر دیگر جایگزین شدند و حالا در هفته‌ی دوازدهم این وب‌گردی هستیم.

روز پنجاهم از چالش صد روزه در اتوبوس اعلام کردیم که ما نیمی از راه را طی کرده‌ایم. اعلام این خبر علاوه بر شوق خودمان از این رو بود که دوستان دیگر را تشویق به انتشار مستمر کنیم. همان روز متوجه شدیم یکی از هم‌سفرهایمان 365 روز است که این چالش را انجام می‌دهد. با سپیده مشورت کردم و تصمیم بر این شد که ما هم بعد از روز صدم مثل زهرا این کار را ادامه دهیم.

مزایای انتشار هر روزه

یک سخنران وقتی برنامه‌ای فشرده برای خودش تنظیم می‌کند مجبور است هر روز بطور مستمر مطالعه کندو چیزهای جدید بیاموزد تا شنوندگان از شنیدن حرف‌هایش خسته نشوند. انتشار هر روزه نیز مثل همین است. شما نمی‌توانید هر روز بنویسید بدون اینکه مطالعه کنید. زیرا شما به منبع لایزال اطلاعات متصل نیستید.

این کار علاوه‌بر این‌که موجب رشد شخصی‌تان خواهد شد، مهارت‌های نوشتاری‌تان را نیز تقویت خواهدکرد.

شما می‌توانید انواع سبک‌های نوشتاری را تجربه کنید و سبک موردعلاقه‌تان را بیابید.

دوستان وبلاگ نویس زیادی در این راه پیدا خواهید کرد.

تاثیرات شخصی وبلاگ نویسی روزانه

در طول این صد روز، روزهایی دچار درد جسمی و روحی عمیقی بودم. از آن روزهایی که وقتی در دهه دوم زندگی پیدایشان می‌شوند، تصور می‌کنی از هیچ کدامشان جان سالم به در نخواهی برد. اما تعهدی که به نوشتن مستمر در من وجود داشت، موجب شد که همان دردها را ایده‌ای برای نوشتن در سبک‌های مختلف کنم. بعد از این کار حالم به طور مثبتی بهبود می‌یافت.

روزهایی که توان نوشتن را نداشتم به اجبار در لپ‌تاپ شروع به نوشتن افکارم می‌کردم. چیزهایی که دلم نمی‌خواست با کسی از آنها حرفی بزنم. البته که حال نامساعدم از کلمات منتشرشده پیدا بود، اما تمایلی به اشاره مستقیم چیزی نداشتم. این موضوع به من کمک کرد تا حرف‌هایم را در جایی امن و برای شخصی امن‌تر بیان کنم.

جدانشدن از نوشتن به سبب حال نامیزان روحی‌ام و بهانه نتراشیدن و تعهد به قولی شخصی، سنجش قدرت قلم و برداشتی از عملکردم در این زمینه از دیگر مزایای انتشار صد روزه برایم بود.

شما هم اگر به یکی از این موارد را گم کرده‌اید، حتمن به این چالش ملحق شوید.