ماه:اردیبهشت 1402

کلاس اول که بودم استعداد عجیبی در گم کردن پاک‌کن‌هایم داشتم. هر روز که به خانه برمی‌گشتم خبری از پاک‌کن در جامدادی‌ام نبود. حتا روزهایی که خیلی دقت می‌کردم تا مثل جانم از آن مراقبت کنم باز هم وقتی به خانه می‌رسیدم چیزی نبود. گاهی اوقات به کیف مدرسه‌ام شک می‌کردم که مبادا میان راه …
ادامه ی نوشته اشتباهاتت را بپذیر

چند سال پیش که دیوارهای اتاقم را تازه رنگ کرده بودم؛ تصمیم گرفتم بجای خریدن تابلوهای رنگارنگ عکس‌های شخصی خودم را چاپ کنم و به دیوار بچسبانم. تقریبن صد تا عکس از بین هزاران عکسی که از خودم داشتم چاپ کردم و بالای تختم چسباندم. یک ریسه‌ی چراغ هم بینشان گذاشتم. که شبها قبل از …
ادامه ی نوشته مراقب دیوار دل هم باشیم!

بچه که بودم همیشه ظروفی در آشپزخانه‌ داشتیم که مختص مهمان‌های خاص بود. مادرم میگفت به این قسمت از کابینت‌ها هیچ وقت نباید دست بزنیم. چون برای مهمان است و به ما ربطی ندارد. ظروفی که خیلی علاقه داشتم در آنها غذا بخورم یا لیوان‌های قد بلندی که به نظر طعم آب در آنها خوشمزه‌تر …
ادامه ی نوشته مهمان ویژه

بیایید ابتدا گذری کوتاه به زندگی نوعی عنکبوت داشته باشیم. در فصل بهار، عنکبوت‌های مادر حسابی چاق و چله می شوند. معمولن می‌توانند هشتاد یا تعداد بیشتری تخم بگذارند. همه‌ی آنها در یک صفحه ابریشمی به دور هم می‌پیچند. بعد از مرحله‌ی تخم‌گذاری روده‌ها و اعضای داخلی شکم مادر شروع به حل شدن می‌کنند.نوزادان پس …
ادامه ی نوشته عنکبوت نباشیم

چند سال پیش که هنوز در دوره‌ی خامی به سر می‌بردم خیلی زیاد با این دو سوال مواجه می‌شدم: به من چه؟ به تو چه؟ البته اشاره به سال‌های دور به این معنی نیست که حالا انسانی پخته و همه چیز تمامم. اما به آن خامی هم نیستم! به من چه؟ این جمله را باید …
ادامه ی نوشته خب که چی؟ به من چه؟ به تو چه؟

خانم نون در کودکی خانم نون زمانی‌ که کودک بود همیشه مورد حمایت زیاد خانواده‌اش قرار می‌گرفت. این حمایت تا آنجا پیش می‌رفت که حتا مواقعی که حق با خانم نون نبود باز هم خانواده‌اش حق را به او می‌دادند. این حق‌‌دهی بی‌دلیل سبب شد که خانم نون تصور کند همیشه و در همه جا، …
ادامه ی نوشته خانم نون نباشیم