دسته:توسعه فردی

چند سال پیش مجبور شدم بدلیل آماده شدن برای دفاع از پایان نامه‌ی ارشد، قید مسافرت با خانواده را بزنم و تنها در خانه بمانم. از صبح تا شب مشغول خواندن و نوشتن و ارائه برای آدم‌های فرضی شدم.در این میان تنها کاری که باید انجام می‌دادم آب دادن به گلدان های مامان بود. که …
ادامه ی نوشته کِرم از گلدان است، قسمت اول

روزی که با سپیده تصمیم گرفتیم چالشی تحت عنوان صد روز وبلاگ‌نویسی را انجام دهیم، در دلم می‌گفتم کاش سپیده منصرف شود. یا مثلن بگوید: “ای بابا چه خبره سه ماه و نیم هر روز بخوابیم توی سایتمون چیزمیز بنویسیم. اصلن چی بنویسیم؟” اما متاسفانه یا خوشبختانه سپیده علی‌رغم متاهل بودن و داشتن دو فرزند …
ادامه ی نوشته مثل سپیده باشیم

سال گذشته بود که استاد نویسندگی‌ام در یکی از کلاس‌ها پیشنهاد داد تمام اتفاقات روزمان را بنویسیم. همان موقع از ذهنم گذشت که نوشتن از اتفاقات روزمره‌ی من چرا باید برای کسی جالب باشد؟ بعد به افرادی که در پیام‌ها از حرف استاد استقبال می‌کردند حسودی‌ام شد. از اینکه چه زندگی مهیجی دارند که اتفاقاتش …
ادامه ی نوشته از بیشعوری بنویس

چند سال پیش دوازدهم نوروز یک مرتبه کلی فامیل وقت‌نشناس، مهمان ناخوانده ی ما شدند.از آن عیددیدنی‌های دقیقه نود بود.قرار بود بعد از ناهار به سمت خرمشهر حرکت کنیم. تا سیزده‌ را با خاله‌ها و دایی‌ها و زن و بچه و عهد و عیالشان بدر کنیم.بچه بودیم و این محافل دلچسب‌مان بود.مخصوصن وقتی قرار بود …
ادامه ی نوشته مهمان ناخوانده داری؟ نمک بریز تو کفشش

از وقتی که در خاطرم هست دختر صبوری بودم. وقتی این جمله را نوشتم با خودم گفتم چقدر خوب است که مادرم سری به سایتم نمیزند. وگرنه با خنده‌ای که هزار معنی میداد جلوی در اتاقم می‌ایستاد و تمام مواردی که از بچگی عجول بودم را یکی‌یکی برایم قطار می‌کرد. ولی شما مجبورید حرف مرا …
ادامه ی نوشته لطفا صبور نباشید

کلاس اول که بودم استعداد عجیبی در گم کردن پاک‌کن‌هایم داشتم. هر روز که به خانه برمی‌گشتم خبری از پاک‌کن در جامدادی‌ام نبود. حتا روزهایی که خیلی دقت می‌کردم تا مثل جانم از آن مراقبت کنم باز هم وقتی به خانه می‌رسیدم چیزی نبود. گاهی اوقات به کیف مدرسه‌ام شک می‌کردم که مبادا میان راه …
ادامه ی نوشته اشتباهاتت را بپذیر

چند سال پیش که دیوارهای اتاقم را تازه رنگ کرده بودم؛ تصمیم گرفتم بجای خریدن تابلوهای رنگارنگ عکس‌های شخصی خودم را چاپ کنم و به دیوار بچسبانم. تقریبن صد تا عکس از بین هزاران عکسی که از خودم داشتم چاپ کردم و بالای تختم چسباندم. یک ریسه‌ی چراغ هم بینشان گذاشتم. که شبها قبل از …
ادامه ی نوشته مراقب دیوار دل هم باشیم!

بیایید ابتدا گذری کوتاه به زندگی نوعی عنکبوت داشته باشیم. در فصل بهار، عنکبوت‌های مادر حسابی چاق و چله می شوند. معمولن می‌توانند هشتاد یا تعداد بیشتری تخم بگذارند. همه‌ی آنها در یک صفحه ابریشمی به دور هم می‌پیچند. بعد از مرحله‌ی تخم‌گذاری روده‌ها و اعضای داخلی شکم مادر شروع به حل شدن می‌کنند.نوزادان پس …
ادامه ی نوشته عنکبوت نباشیم

چند سال پیش که هنوز در دوره‌ی خامی به سر می‌بردم خیلی زیاد با این دو سوال مواجه می‌شدم: به من چه؟ به تو چه؟ البته اشاره به سال‌های دور به این معنی نیست که حالا انسانی پخته و همه چیز تمامم. اما به آن خامی هم نیستم! به من چه؟ این جمله را باید …
ادامه ی نوشته خب که چی؟ به من چه؟ به تو چه؟

خانم نون در کودکی خانم نون زمانی‌ که کودک بود همیشه مورد حمایت زیاد خانواده‌اش قرار می‌گرفت. این حمایت تا آنجا پیش می‌رفت که حتا مواقعی که حق با خانم نون نبود باز هم خانواده‌اش حق را به او می‌دادند. این حق‌‌دهی بی‌دلیل سبب شد که خانم نون تصور کند همیشه و در همه جا، …
ادامه ی نوشته خانم نون نباشیم

سه کودک در گوشه‌ای از پارک گرم صحبت از دنیای فسقلی‌شان بودند و از هر دری چیزی می‌گفتند. کمی نزدیک‌تر شدم تا واضح‌تر بشنوم. دخترک موهای بلند و لختی داشت که تا نزدیکی گودی کمرش می‌رسید. پسرها یکی تپل و موفرفری و دیگری لاغر با موهای صاف و عینک گرد. دخترک این طور شروع کرد: …
ادامه ی نوشته دنیای فسقلی

من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم تا بحال بیت معروف “سیزده را همه عالم به در امروز از شهر، من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم” از استاد شهریار عزیز را بارها و بارها شنیده یا خوانده‌اید. اما پشت پرده‌ی این قطعه‌ی بسیار زیبا و اندوهگین چه می‌گذرد؟ این قطعه …
ادامه ی نوشته شهریار دردهایت باش